اثرات ورزش از دیدگاه طبّ جدید
آن چه در ادامه می آید خلاصه ای از اثرات اثبات شده ورزش از دیدگاه طبّ جدید است که اگر مقاله را خوب خوانده باشید، می بینید که با داشتن دید صحیحی از اصول و مبانی طبّ سنّتی، بدون نیاز به مطالعات پرهزینه آماری، اکثر آنها قابل پیش بینی و اثبات هستند:
اثرات عمومی:
كاهش خطر ابتلا به بیماریهای کشنده مانند بیمارهای قلبی، سكته مغزی و سرطان
كنترل یا پیشگیری از ایجاد بسیاری از بیماریها
افزایش توانایی روانی
بهبود وضعیت خواب، افزایش انرژی و دیرتر خسته شدن
از بین رفتن افسردگی و كنترل اضطراب
كنترل وزن، افزایش خودباوری، بهبود ظاهر و سلامت
ورزش و بیماری های قلبی- عروقی و خونی:
ورزش به تسهیل جریان خون در رگ ها کمک می کند و با افزایش سطح مقطع عروق فعال و کاهش مقاوت دیواره آنها، باعث كاهش فشار خون میشود.
ورزش از تصلب شرایین پیشگیری میكند.
ورزش ایجاد پلاكهای كلسترول را كه باعث انسداد شریانها و افزایش خطر بروز سكته قلبی و مغزی میشوند، كاهش میدهد.
ورزش قدرت ماهیچه های قلب را افزایش می دهد.
ورزش منجر به افزایش خونسازی می شود.
ورزش و سرطان:
ورزش از چاقی كه عامل مهمی در ابتلا به برخی انواع سرطان است، جلوگیری میكند.
ورزش سطح ایمنی بدن را افزایش میدهد.
ورزش آنزیمهای آنتیاكسیدان را كه سلولها را از آسیب رادیكالهای آزاد حفظ میكنند، فعال میكند.
ورزش و دیابت:
ورزش حساسیت به انسولین را افزایش میدهد.
ورزش قند خون را كنترل میكند.
ورزش چربی بدن را كاهش میدهد.
ورزش و افسردگی:
ورزش میتواند در پیشگیری از افسردگی كمك كند.
گاهی ورزش میتواند به اندازه داروهای ضدافسردگی مؤثر باشد، گرچه اثرش دیرتر ظاهر میشود.
ورزش مشكلات جسمی را كاهش میدهد و موجب احساس بهتر فرد نسبت به خودش میشود.
ورزش خواب را بهبود میبخشد.
ورزش وزن را كنترل میكند و اعتماد به نفس را بالا میبرد.
اثرات ذهنی و روانی ورزش:
فواید كوتاهمدت:
1- افزایش هوشیاری 2 – بهبود حافظه 3 – بهبود عملكرد هوشی 4- افزایش خلاقیّت
فواید درازمدت:
کاهش افت عملكرد روانی و حافظه كوتاهمدت ناشی از افزایش سن یا بازگشت آنها به حد طبیعی.
ورزش و دستگاه گوارش:
ورزش با تقویت عضلات شکم و افزایش حرکات دودی دستگاه گوارش، هضم غذا تسهیل و از یبوست جلوگیری می کند.
ورزش و پوست:
پوست بدن در اثر ورزش کردن نرم می شود و حالت خشکیدگی و زبری خود را از دست می دهد. ورزش با تسهیل خروج مواد دفعی از راه پوست، شادابی و زیبایی پوست را افزایش می دهد.
ویژگی های یک پهلوان
در این قسمت بد ندیدم که خصوصیات یک ورزشکار نمونه از دیدگاه پیشینیان خود را مرور و آن را با وضع موجود ورزش و ورزشکاران کشورمان، مقایسه کنیم:
مولانا واعظ کاشفی، دانشمند قرن نهم و دهم هجری، در باره خصوصیات یک پهلوان واقعی چنین می نگارد:
“اگر پرسند: که را پهلوان توان گفت؟ بگوی: آن کس که دوازده صفت داشته باشد، و آن عبارتنداز:
اول: ترس از خدا [و به عبارتی خشیت از خدا داشته باشد، به جهت این که هم علم در این صفت دارد و هم قوّه و قدرت، که بدون ترس از خدا، مایه فساد و نشر است]؛
دوم: متابعت از شرع؛
سوم: تن قوی؛
چهارم: زبان خوش؛
پنجم: دل دلیر [تن قوی دارد، جان و روان قوی و ظرفیت بسیار که از حرف سخت و درشت جاهلانه، از کوره در نرود و متابعت هوای نفس نکند، که مبادا بر این سبیل به دیگران آسیب رسد]؛
ششم: فرد کامل؛
هفتم: صبری تمام؛
هشتم: علم به کمال؛
نهم: تلاش و کوشش دایم؛
دهم: خلقی پسندیده؛
یازدهم: دوری از حرام و پوشانیدن خویش از محرمات و ستر عورات و اجتناب از محرمات الهی.
دوازدهم: نعمتی بر دوام.”
همچنین، همو درباره نوع رابطه مربّی و شاگرد در عرصه ورزش می گوید:
“اگر پرسند: آداب استادان کشتی چند است؟ بگو: دوازده.
اول: آن که خود، پاک و بی علت بود.
دوم: شاگردان را به پاکی ارشاد و هدایت کند.
سوم: بخیل نباشد و چیزی از شاگردان دریغ ندارد.
چهارم: مشفق بر شاگردان باشد.
پنجم: طمع به مال شاگردان خود نداشته باشد؛ به عبارتی حرص و طمع به مال و منال متربی نداشته باشد، یا این که در آموزش هنر کاهلی نماید، تا روز دیگر این هنر را به طور خصوصی با اجرت فرا گیرد.
ششم: هر یک را به قدر قابلیت آن ها تعلیم دهد.
هفتم: روی ریا و تظاهر به ریا نکند.
هشتم: اگر کسی بد کشتی گرفت، تضعیف روحیه او نکند. به او نگوید: تو بد کشتی گرفتی…، بلکه باید به نرمی با او سخن گوید و تا دل او را به دست آورد و او را تشویق کند که در دفعات بعدی، بهتر ارائه نماید و بهتر عمل کند.
نهم: اگر تعلیم گوید در معرکه، پوشیده گوید که خصم واقف نگردد.
دهم: باید که از علم کشتی خود با خبر باشد.
یازدهم: برای شاگردان خود بد نخواهد.
دوازدهم: در هیچ معرکه، ذکر پیر و استاد خود را فراموش نکند، قدردانی و سپاس از آن افراد بنماید.”
“اگر پرسند: آداب شاگردان چند است؟ بگو: دوازده است:
اول: آن که درست باشد و با راستی و درستی برخورد کند. ناباب نباشد (به قولی ناخالص نباشد).
دوم: پارسا بود و نیک [معاش را از راه حلال ارتزاق کند]. اگر بتواند از راه حلال ارتزاق کند، هرگز زور و قدرتش در خدمت نابابان نیاید.
سوم: نیکو سیرت و پاکیزه اخلاق باشد.
<چهارم: نیک نیت باشد (نیت های بد را در یادگیری این صنعت نداشته باشد. سوء استفاده هایی را که بعداً می تواند از آن بنماید، مدّنظر نداشته باشد، بلکه نیّتش خیر و درستی باشد).
پنجم: در اطاعت الهی کوتاهی نکند.
ششم: خدمت استادان به صدق کند.
هفتم: برهیچ کس حسد نبرد.
هشتم: هر چه دارد فدای پیر کند.
نهم: با دیگران و شاگردان، از نظر دل و زبان توافق داشته باشد. دو رنگ و نیرنگ باز نباشد. ظاهر و باطنش را با آنان یکی کند.
دهم: از دل ها در یوزه کند (دل به دست آورد، نه این که دل بشکند).
یازدهم: به زور خود مغرور نشود.
دوازدهم: به شکست خصم دل خوش نباشد.